Deze week: een glansrol voor de (bar)keeper

Wethouder Sjabbo Smedes analyseert de wedstrijden van het Nederlands elftal

GROOTEGAST/FRANKRIJK - Zaterdag was een lange dag, maar het bleek er eentje om nooit te vergeten. Na veertien uur kwamen we ’s avonds aan op onze vaste camping Bonne Anse Plage, ook wel BAP genoemd, in La Palmyre aan de Atlantische kust. Ja, we konden kijken om 22:00 uur, had zoon Chris al vastgesteld. Op twee grote schermen, in het restaurant stonden de stoeltjes al klaar. Zelfs de barkeeper was in het oranje gekleed. Alsof hij wist dat de keepers de helden van de avond zouden worden.

Doorgaans zijn er weinig Nederlanders hier, maar nu toch wel een tiental Oranjemensen omringd door veel Britten en een paar Fransozen. Mijn zoon die alles van het voetbal weet had snel de aandacht van de Engelse buurman die alles van Oranje wilde weten. Diens echtgenote lag naast hem te slapen! En die Engelsman die vast niet wist waar Grootegast ligt. ‘Is it near Frieschepalen?’ Huh? Zo’n klein dorpje kent ie?! Bleek al jaren naar een rockfestival te gaan in Frieschepalen.
Dan de wedstrijd. De Engelsen lagen er al uit en de Fransen ook al. Grote namen toch. Italië, Portugal, Uruguay, de halve finalist van het vorige WK, en natuurlijk Spanje. Zouden wij de volgende zijn? Tegen Costa Rica, dat kan toch eigenlijk niet.

Gelukkig startte Van Gaal wat aanvallender dan de vorige wedstrijd, dit keer met een basisplaats voor Depay. Het leek te werken, het spel was niet fantastisch, maar er werden genoeg kansen gecreëerd. Van Persie die zijn vizier niet op scherp had en de aanvallende linie die vaak te scherp stond. Ik was de tel op den duur kwijt en waarschijnlijk had de grensrechter last van zijn armspieren, want wat vlagde hij vaak voor buitenspel. Meestal terecht trouwens.

0-0 bij rust. En weer een relatief onbekende doelman die boven zichzelf uitsteeg. Navas heet hij en de kans is groot dat hij volgend seizoen een transfer maakt naar een topclub. Ondanks Navas hielden we vertrouwen. Conditioneel is Nederland erg goed. Van Gaal heeft erop gehamerd en iedere wedstrijd lieten de Oranjemannen in het laatste kwartier zien dat ze op en top fit zijn. De tegenstander zit er doorheen en dan wordt er toegeslagen. Voor de supporters is het lang wachten en volop spanning. In de tweede helft weer kansen. Van Persie via via op de lat, Sneijder met een prachtige vrije trap op de paal. Het zat niet mee. En die Navas. Die dekselse Navas, zou Evert ten Napel zeggen. Depay die toch wat tegenvalt eruit, Lens erin. Logische wissel. Genoeg kansen, toch na 90 minuten nog stees 0-0.

Nederland is veel beter. Costa Rica verdedigt en gokt op penalty’s. Geef ze eens ongelijk. In de verlenging blijft het spelbeeld hetzelfde. Kansen, maar geen doelpunten. Van Gaal wisselt Martins Indi voor Huntelaar. Een aanvallende wissel. En één van die aanvallers blijft voortdurend gaan. Arjen Robben. 
Iedereen weet inmiddels wel dat onze provinciegenoot Nederland naar de wereldtitel moet schoppen. Al probeert de tegenstander hem daarvan te weerhouden door hem neer te schoppen. Een gele kaart schrikt verdedigers niet af. Robben blijft gelukkig heel. De man van glas is hij al lang niet meer.

De spanning stijgt, net als de temperatuur in het restaurant van de camping. We zijn moe van de reis, maar door de adrenaline houden we het makkelijk vol.
Costa Rica krijgt warempel een grote kans aan het eind van de verlenging, maar we kunnen opgelucht ademhalen, Cillessen staat in de weg.
En dan het moment van de wedstrijd. Van Gaal doet het echt. Hij wisselt Cillessen, die geen penalty’s kan tegenhouden, voor Krul. Iedereen is verbaasd, Cillessen zelf nog het meest. Strafschoppen gaan de doorslag geven. Daar houden wij Nederlanders niet van.
De grote jongens staan op. Van Persie, Robben, Kuyt en Sneijder. Onberispelijk raak. Zou er dit keer wel op getraind zijn? Van Gaal, de man van het scenariodenken. ‘Imagineren’ noemt hij het. Van Gaal heeft plan A neergezet, schakelt over naar plan B en als dat niet lukt plan C. Krul stopt de penalty van Ruiz, nota bene groot geworden in Nederland en nu de sterspeler van de Costa Ricanen. En hij pakt er daarna nog een. Hij intimideert, loopt wat rond, roept naar zijn tegenstander. In topsport is veel geoorloofd. Cillessen juicht even hard mee, een heel goed teken. Navas uiteindelijk toch nog verslagen door de keepers van Nederland.
Een meesterzet dus van Van Gaal. Subliem. Ik schreef na de wedstrijd tegen Spanje nog dat ook Van Gaal niet alles in de hand heeft. Maar je zou haast denken dat dat wel het geval is. Tot nu toe pakken zijn keuzes geweldig uit. Nu op naar Argentinië. Tuurlijk hebben zij Messi. Maar wij hebben Robben en Van Gaal in topvorm. Woensdag zitten we weer klaar in het restaurant van de camping en kan de barkeeper weer oranje aan.