Maria’s Mooie Mensen 500
Het moest er natuurlijk eens van komen. De hamster was ontsnapt. Al een maand of vijf is Funny ons nieuwe gezinslid. Een piepklein hamstertje die wonderlijk genoeg zich keurig gedraagt. Nou ja, wonderlijk genoeg… Het arme beestje kwam in de eerste week eens klem te zitten onder haar looprad. Het rad bleek met het lopen van Funny zichzelf los te draaien, was eraf gerold en omgevallen, mét Funny er precies onder. Het beestje moest wachten tot oudste dochterlief wakker werd – en die mag graag en lang uitslapen in het weekend – voor ze bevrijd werd uit haar benarde positie en sindsdien keurt ze het rad geen blik meer waardig. En daarmee hebben wij opeens de meest stille hamster van de wereld in huis. Waar we vooraf vreesden dat we nachtenlang dat rad zouden horen gaan, is er in ons huishouden niemand die door Funny wakker wordt. Ze is verder ook een voorbeeldige hamster. Ze laat zich geregeld zomaar zien; iets wat ook door de katten gewaardeerd wordt die dan samen verlekkerd voor het kooitje zitten en is deze katten ook altijd te slim af. Oppakken vindt ze prima en op een kleine paniekbeet na, gebruikt ze haar tanden echt alleen om haar eten soldaat te maken. Zoals het een hamster betaamt, stopt ze overigens liever haar wangen vol dan dat ze echt eet en wij hebben ontdekt dat er bijna geen beter vermaak is dan het kijken naar een hamster die haar wangen voller en voller stopt. Hilarisch en vernuftig om te zien. Maar goed, manlief was vorige week met oudste dochterlief in haar kamer en dacht: wat hoor ik toch? Geritsel en geritsel om hen heen en opeens zag hij het euvel: het deurtje van Funny’s kooi stond open. ‘Sorry’, zei oudste dochterlief benepen en bedacht zich dat ze het deurtje die ochtend – het was dus nu avond – vergeten was weer te sluiten. Nou blijkt Funny naast het volstoppen van haar wangen en het vermijden van het looprad, verder weinig talenten te hebben. Wonderlijk genoeg was het beestje niet ver gekomen. Sterker nog: ze was linea recta het poezenhuis in gelopen. Deze doos die oudste dochterlief ooit om knutselde tot huis voor de katten is heel populair bij onze twee poezenbeesten, maar wonderlijk genoeg lagen de harige beesten al de hele dag voor pampus in de zon een kamer verderop. Ze hadden de hele middag nog geen poot opgetild en dat was ons pure geluk dat niemand Funny had opgemerkt, laat staan opgegeten. Eind goed, al goed dus. Funny terug in het kooitje waar ze snel haar wangen volstopte en verdween. De poezen waren door al het tumult tot leven gekomen en zaten vol verwachting weer voor een gesloten kooi. Ik heb ze maar wat extra brokjes gegeven die dag.