Ongenode Gast - Indonesische pasteitjes
Wat: Indonesische pasteitjes maken
Waar: Pand 10A Zuidhorn
Wanneer: Vrijdagochtend 22 november
ZUIDHORN –Het is even zoeken voor de Ongenode Gast en even rijdt zijn automatische piloot bijna verkeerd door in Paddepoel rechtsaf te slaan. Daar heeft de Ongenode Gast namelijk een aantal jaren gewerkt, maar vandaag moet hij toch echt doorrijden naar Zuidhorn. Een omgeving die onbekend is voor deze Ongenode Gast, want zijn werkgebied is normaliter de gemeente Tynaarlo. Tot spijt van zijn afwezige half-Molukse collega, is de Ongenode Gast vrijdag aanwezig bij een workshop Indonesische pasteitjes maken. Hij zoekt een parkeerplekje voor zijn Volkswagen Up en vervolgt zijn tocht naar Pand 10A, de buurthuiskamer van Zuidhorn. Daar organiseert Imelda Tatuhey deze ochtend namelijk een workshop Indonesische pasteitjes maken. Groen als de Ongenode Gast is in dit gebied, belt hij netjes aan. De deur wordt geopend door de goedlachse Anne Letwory. Ze wijst de Ongenode Gast er vriendelijk op dat aanbellen niet nodig is en men hier gewoon binnen kan wandelen. Bij binnenkomst is de tafel netjes gedekt en staan alle attributen klaar voor de workshop. De deelnemers druppelen langzaam binnen en Hielkje van Heukelingen voorziet iedereen van koffie of thee. Als iedereen is aangeschoven maakt de Ongenode Gast kennis met Grietje Takoma, Aukje Boer, Ronnie Camerlingh, Riek Leegte, José Boer, Karin Linstra en Anne Letwory. Allen klaar om de handen uit de mouwen te steken. Na het welkomstwoord van Tatuhey wordt de groep in tweetallen ingedeeld en willen ze fanatiek beginnen met het snijden van de knoflook, wortels en uien. Daar steekt de organisator even een stokje voor, want de handjes moeten uiteraard eerst even gewassen worden.
Ondertussen is ‘Ome Richard’ al neuriënd binnengekomen voor een kopje koffie. Vrijdagochtend is immers ook de koffieochtend in de buurthuiskamer. Daar kan een ieder die daar behoefte aan heeft aanschuiven voor een kopje koffie met wat lekkers. Ronnie worstelt even met het feit hoe de knoflook gesneden moet worden. Een bezoeker geeft hem daarop een duidelijk advies: “Ronnie, gewoon snied’n.” Als Ronnie klaar is met de knoflook, staat het roerbakken op het programma. Een lekker Indonesisch pasteitje is immers geen gesneden koek. De eerste pannen staan op het vuur en het is gezellig in Pand 10A. De Ongenode Gast raakt in gesprek met Grietje en Ronnie. Ze geven aan elkaar al lang te kennen: “Wij wonen allebei in Oldehove en zijn bijna buren van elkaar. Ronnie heeft ook een blonde vrouw”, lacht Grietje. De enige man aan tafel grapt: “Ja, die van de spruut’nboer. Vroeger kreeg ik geen rijst, maar eerdappels met spruut’n van mijn schoonvader.” De eerste pasteitjes worden inmiddels gevouwen door Karin en Aukje. Laatstgenoemde is nog aan het lachen om de uitspraak van Ronnie over de spruut’nboer, maar helpt Karin vervolgens met het vullen en vouwen van de pasteitjes. In het gesprek met Karin en Aukje, wijst Karin de Ongenode Gast er nog op dat ze bij de buurthuiskamer in Zuidhorn druk bezig zijn met het inzamelen van sjaals, mutsen en handschoenen voor de daklozen in de stad Groningen. Een gure winter is immers op komst, al dan niet begonnen en zo willen de mensen in Zuidhorn de daklozen in Groningen door de koude winter helpen.
De pasteitjes liggen inmiddels klaar om in de oven te gaan en dat is het moment dat Riek kijkt naar de overblijfselen van de vulling. Een aantal felgroene doperwtjes zetten haar aan tot de volgende uitspraak: “Ik moest vroeger altijd doperwten eten bij mijn schoonouders. Rolsodemietertjes noemden we ze, bah!” De koffietafel aan de andere kant is inmiddels ook flink gevuld. Naast ome Richard heeft Hielkje ook Koos Balkema, Anke Douma en Harlina de Wolf-Wildeboer voorzien van een vers bakje koffie of thee. Anke neemt het woord en geeft aan de koffieochtend erg te waarderen: “Ik wandel altijd even langs op vrijdag als ik boodschappen ga doen. De koffieochtend is een plek waar iemand een verhaal kwijt kan, nieuwe mensen leert kennen en het helpt tegen de eenzaamheid. Het is voor iedereen toegankelijk.” Toegankelijk is het zeker en nog gezellig ook, maar de Ongenode Gast heeft nog meer op de planning. Voordat de pasteitjes uit de oven komen, dankt hij Imelda voor het lieve ontvangst en de gastvrijheid. Op de parkeerplaats stuurt hij zijn collega een appje: “Mag ik de volgende keer weer naar een Indonesische workshop?” Maar dat laat zijn collega vast niet nog een keer schieten.
