Kleintje Cultuur – Rika Dijkstra
“Als ik in m’n kar ga zitten, zit ik echt in een paradijsje”
ADUARDERZIJL – Na een korte stop van een jaar is Rika Dijkstra inmiddels weer volop bezig met keramiek. Vanuit haar prachtige pipowagen, die gepositioneerd staat in haar tuin in Aduarderzijl, is de kunstenaar dagelijks bezig met klei. Daar waar ze voorheen volop produceerde, beperkt zich dat op dit moment nog tot een beetje inspiratie opdoen en frummelen. “Ik heb keramiek sinds kort weer opgepakt”, vertelt Dijkstra. “Ik ben vorige week weer begonnen en merk dat ik het lastig vind om tot ideeën te komen. Daarom bekijk ik veel boeken om op die manier wat inspiratie op te doen. Ik hoop dat ik de komende dagen weer écht iets kan maken”.
Dijkstra is in Zoutkamp geboren, maar is daar niet blijven hangen. In haar leven heeft ze op verschillende plekken gewoond, in zowel binnen- als buitenland. In 1998 kwam ze terecht in Aduarderzijl, waar ze nog altijd samen met haar partner Wouter woonachtig is. Hier is de passie voor keramiek eigenlijk ook begonnen. “Dat komt vooral door mijn man”, vertelt ze. “Wouter zocht een nieuwe hobby en had wel wat met schilderen. Hij ging daarom cursussen volgen bij Sjouke Heins, die hier ook in het dorp woonde. Zelf vond ik schilderen ook leuk, maar ik wilde niet dezelfde hobby hebben als mijn man. Toch wilde ik iets op het gebied van kunst gaan doen. Wouter raadde mij toen aan iets met klei te gaan doen. Dat heb je hier tenslotte genoeg!”
De kunstenaar is zich daarom in de wereld van keramiek gaan verdiepen. Ze besloot om cursussen te gaan volgen bij Vrijdag in Groningen. Vervolgens kreeg ze eveneens les van diverse keramisten. “Dit beviel zo goed, dat ik er mee bezig ben gebleven”, zegt ze. “Ik vind het heerlijk om meditatief met materie bezig te zijn. Gewoon lekker bezig zijn, waaruit vervolgens iets ontstaat. Een prachtige hobby, waar ik veel plezier uit haal. Als ik in m’n kar ga zitten, zit ik echt in een paradijsje”. Dijkstra is inmiddels ruim twintig jaar bezig met klei. In al die jaren heeft ze veel verschillende kunstwerken gemaakt, variërend van portretten en maskers tot schoenen en kleine figuurtjes. “De meeste voldoening haalde ik altijd uit het maken van portretten”, vertelt ze. “Ik maakte van alles, maar wilde eigenlijk ook wel wat verkopen. Ik doe het namelijk niet alleen maar voor de kat z’n viool”.
Vanwege verschillende redenen heeft het werk op keramiek een jaartje stilgestaan. Nu komt het echter langzaam weer op gang. “Ik wil echt weer volop aan de slag met klei. Ik denk dat ik de komende periode vooral wat komische figuurtjes ga maken, waar ik de afgelopen jaren sowieso al veel mee had. Dat vinden mensen ook leuk om te zien”. De afgelopen weken heeft Dijkstra alweer vele uren vertoefd in haar paradijsje. Of ze daar nooit zat van is? “Zeker niet”, lacht ze. “Ik vind het heerlijk om daar te zitten, met de muziek aan, de deur dicht en een prachtig uitzicht op het landschap. De pipowagen zit als een schelp om me heen. Het is echt mijn plekje. Ik denk dat ik daar minstens vier dagen per week zit”. Voor de kunstenaar is het te hopen dat de inspiratie nu snel weer komt, maar daarover maakt ze zich geen zorgen: “Het mooie van klei is dat je er alles mee kunt. Als ik een beetje ga frummelen, kan er altijd iets ontstaan. Ik mag ook nooit stoppen van mezelf. Ik ga altijd door”.
Bezig zijn met keramiek ziet Dijkstra volledig als hobby. Haar boterham verdiende ze namelijk met een andere job. “Samen met mijn partner trad ik op als ‘De Koning en de Dame’. Samen speelden we diverse musicalliedjes. Ook in Zweden, waar we hebben gewoond, traden we regelmatig op. Daar was het thema voornamelijk jazz. Daarnaast hebben we hier in de provincie ook regelmatig Groningse liedjes ten gehore gebracht”. Uit de optredens haalde Dijkstra ook altijd ontzettend veel voldoening. “Het zingen was echt vaste kost, maar is door corona helemaal platgelegd. Ik weet ook niet of dat wel weer op gang komt, maar dat heeft ook met mijzelf te maken. We traden namelijk meestal op voor mensen, waarbij wij zelf een programma samenstelden en iets moesten instuderen. Daar heb ik eigenlijk niet zo’n zin meer in. Geef mij maar een homp klei. Daar vermaak ik me nu ook ontzettend mee”, besluit de kunstenaar.
