Han Berger is terug! De Grote Wisseltruc moet nog één keer uit de oude doos
Voor de zomervakantie belde ik Han Berger op. Ik moest het weten. Het was 1984, Berger was bezig aan zijn tweede jaar als trainer bij FC Groningen. Ik had één groot idool: doelman Harry Schellekens. Die een jaar eerder naar het Oosterpark kwam.
Ik was 12 jaar en luisterde ’s avonds naar NOS langs de lijn toen ik het vreselijke bericht hoorde. Dat was niet eens dat FC Groningen in de rust met 0-2 achterstond tegen FC Volendam. Nee, er was iets veel ergers gebeurd. In de rust, zonder dat er sprake was van een blessure haalde Han Berger het in zijn hoofd om doelman Harry Schellekens te wisselen. Ik begreep van de commentator ter plaatse - en volgens mij was dat Henk Kok - dat reservedoelman Pieter Beuzenberg onder luid applaus in de rust zijn warming-up deed. Het publiek begreep wat er ging gebeuren. Ik hoopte dat Beuzenberg veel blunders ging maken. Mijn grote idool was niet zo populair bij de achterban. Zijn houding neigde naar onverschilligheid. Met de nadruk op houding. Want dat was het. Tot op de dag van vandaag heb ik contact met Schellekens. De boomlange keeper wist zich domweg geen raad met publieke belangstelling en voelde zich met zijn gezin eenzaam aan De Grouw in Leek.
FC Groningen verloor ook met Beuzenberg in de goal met 1-3 van FC Volendam dat Frans Hoek in het doel had. De man heeft ooit één goede wedstrijd in zijn leven gekeept en dat was uitgerekend op 5 september 1984. Op die trieste avond in Groningen. Hoek zijn optreden werd die week in het weekblad VI beloond met een 10 als rapportcijfer wat nog zeldzamer is dan een keeperswissel in de rust.
Berger maakte als trainer de legendarische wedstrijden in de Europa Cup tegen Atletico de Madrid en Inter Milan mee. Haalde voor de Singaporees Fandi Bin Ahmed in de rust een extra kopje warme thee om zijn tenen op te warmen. Berger was een tacticus die ook oog had voor de mens. Daar kwam ik in het gesprek achter. Hij zag ook de moeite van Schellekens met zijn houding en liet hem de strafschoppen nemen om hem zo belangrijker en populairder te maken. Maar diezelfde Berger kon ook snoeihard zijn. De wissel van mijn jeugdliefde was een andere manier om hem te prikkelen. Hij wist dat Schellekens één van de grootste keeperstalenten uit het betaalde voetbal was, maar vond dat Schellekens een ongedreven indruk maakte. Een ongedreven indruk als reden voor een keeperswissel! Zou Berger nu trainer zijn, dan zou er de tweede helft nergens meer dezelfde doelman onder de lat staan. Berger was ook de man die de professionalisering van FC Groningen een gezicht gaf. Hij was de opvolger van de populaire Theo Verlangen die zich met FC Groningen kwalificeerde voor Europees voetbal. Toenmalig voorzitter, Renze de Vries, één van de grootste helden uit de clubgeschiedenis wilde de top bestormen en dat moest natuurlijk met full-prof voetballers.
Jongens als Hiddink, Steenge, Mulder en Waalderbos, allen semi-prof voetballers, werden langzaam naar de uitgang begeleid en mannen als De Wolf, Van Tiggelen, Mason en Van de Berg werden gehaald. Potentiële grote voetballers.
FC Groningen heeft een man in de Raad van Commissarissen gekregen die een schat aan ervaring heeft. Die alleen iets doet als hij er 100 procent voor gaat. Die een goede visie heeft en met mensen om kan gaan. Die precies weet wat een club nodig heeft om tot prestaties te komen en die zegt waar het op staat. De inmiddels overleden en aimabele oud verzorger Johnny Visser vergat eens bij een oefenwedstrijd het ijs en haalde vervolgens bij de plaatselijke snackbar een chocodip om het been van de geblesseerde speler toch maar te koelen. Het was het begin van het einde van Visser bij FC Groningen.
De komst van Han Berger is meer dan hard nodig, want de malaise duurt ook onder Lukkien en Gudde onverminderd voort. De afgelopen jaren is er door te veel mensen te vaak het ijs vergeten en zijn er chocodips gekocht. Of zelfs niet eens. Die tijd is nu voorbij. Twee jaar te laat, maar hij is terug: Han Berger. Chocodips zijn daarmee definitief verleden tijd.
Vorig zakte FC Groningen definitief weg in het drijfzand van de Eredivisie en is nu zelfs afgezakt naar het moeras van de Eerste Divisie. De vrije val is nog altijd niet gestopt. Met zoveel kennis, ervaring, visie en nu als controlerend orgaan is het onvermijdelijk. In het enige belang dat telt, namelijk die van FC Groningen zal de oud-trainer hem nog één keer uit de oude doos moeten halen: de grote wisseltruc.