Op weg naar de Struuntocht (2)
Op 9 september lopen 4500 wandelaars van de Abel Tasman Struuntocht vanuit Lutjegast door het grensgebied van Groningen en Friesland. In drie afleveringen geven we onze lezers van dit blad een indruk van de voorbereidingen. Geert Zijlstra bezoekt in dit tweede deel de dorpen Augsbuurt en Gerkesklooster. Daar zijn ze druk bezig met de voorbereidingen.
Vorige week schreef ik dat de kerken van Visvliet en Burum , beide met een sterke relatie met het voormalige klooster Jeruzalem, beeldbepalend zijn. Als ik vanuit Burum over de fietspaadjes richting het grondstation Burum loop, kom ik ineens langs een klein kapelletje. Ik denk even dat in Limburg wandel! Dat gebouwtje is het kunstwerk ‘Voetval voor Foekje’ dat gemaakt is als eerbetoon aan de Burumer hardloopster Foekje Dillema. Door list en bedrog kwam Foekje’s talent nooit tot bloei en de dichte bloemknop in het kunstwerk, symboliseert dat. De route gaat langs het Grondstation Burum naar het westen en in de verte doemt al snel het kerktorentje van Augsbuurt op.
Augsbuurt is een buurtschap met een paar huizen, boerderijen en een kerk. De deur van het kerkje uit 1782 staat open en binnen is Jantina Hoekstra bezig met het klaar zetten van stoelen. Zij beheert het gebouw, dat wordt gehuurd van de Stichting Alde Fryske Kerken en ze onderhoudt ook het contact met de organisatie van de Struuntocht.
Jantina vertelt: ‘Een aantal jaren geleden kwam er een plan om de kerk, die geen gebruiker meer had, te gaan verhuren aan een kunstenaar. Dat zou dan waarschijnlijk gaan betekenen, dat het gebouw niet meer publiek toegankelijk zou zijn. Dat vonden we jammer en daarom ben ik samen met mijn man in overleg gegaan met de Stichting en is de afspraak gemaakt dat we de kerk konden huren. De ruimte is nu beschikbaar voor exposities, huwelijksvoltrekkingen en andere activiteiten. De start was best lastig omdat we direct te maken kregen met de corona-maatregelen. Gelukkig is er nu weer van alles mogelijk en daarom ben ik ook blij dat er straks 4500 personen langs komen en dit plekje ontdekken. ‘
Het parkeerterrein aan de noordkant van de kerk wordt door de organisatie ingericht als pleisterplaats en een cateraar zal daar de Struner van een natje en droogje voorzien. Natuurlijk is op die plek muziek en vertier, maar Jantina hoopt dat veel nieuwsgierige wandelaars ook even een kijkje in de kerk nemen.
‘Binnen in de kerk is er veel bijzonders te zien, Op deze plek heeft eerder een kleine kapel gestaan, die verbonden was met de Clantstate, die hier vlakbij stond. De oprijlaan naar de state is nog steeds goed herkenbaar, maar het gebouw is helaas gesloopt. Binnen in de kerk hangen de rouwborden van de families die op de state woonden en er ligt een 12e-eeuwse grafzerk. De vierkante eiken kansel is ook bijzonder net als de gebrandschilderde ramen met als thema ‘Water en Vuur’. Ik hoop dat er mensen zijn die de mogelijkheden van de kerk in hun achterhoofd houden en misschien eens terugkomen om een activiteit bij te wonen. Misschien komen ze zelfs terug om hier te trouwen!’
Ik ben daarna nog even aan de zuidkant van de kerk in de slootswal gaan zitten om te genieten van de zon en het landschap. Doe de ogen dicht en je bent terug in de zestiende eeuw toen Augsbuurt nog een behoorlijk groot dorp was
Als ik vervolgens aankom bij de Hervormde Kerk van Gerkesklooster, word ik door Christiaan van der Molen al rap op de passagiersstoel van zijn auto gezet. Hij rijdt met me langs de wandelroute door het dorp en geeft me namens de Dorpsraad Gerkesklooster-Stroobos uitleg over wat er die dag zal gebeuren.
‘We zijn heel blij dat we opgenomen zijn in de route en grijpen die kans aan, om zo veel mogelijk aspecten van dit ondernemende dorp te laten zien. Naast de zuivelfabriek zijn er in de dorpen veel ondernemingen gevestigd en diverse verenigingen actief. Veel van die partijen doen op 9 september mee! De Historische Kring Gerkesklooster-Stroobos heet de wandelaars welkom en geeft natuurlijk uitleg over de geschiedenis van het klooster en het terrein waar de route langs voert. Na het oversteken van de Lauwers zien de wandelaars een demonstratie met modelboten en tijdens de wandeling naar pleisterplaats ‘De Rehoboth’ kan de wandelaar met de leden van korfbal vereniging FriGro (we zijn immers op de grens) een ‘korfje’ maken.’
Op de pleisterplaats is er ruimte voor een hapje en een drankje en zal er wel veel vermaak zijn. Zo komen de wandelaars weer een beetje tot rust en kunnen ze weer fris starten aan de laatste etappe richting Lutjegast.
Christiaan wijst me aan de oever van het oude Hoendiep op de vrolijk beschilderde wand van Scheepswerf Barkmeijer: ‘Kijk daar zie je een enorme wandschildering die ons dorp en zijn bewoners symboliseert. De kinderen van het dorp gaven bij het brainstormen over de dorpsvisie aan, dat het dorp grijs is. Daaruit kwam het idee naar voren om een kleurrijk kunstwerk te maken, waarin de dorpsbewoners, de kinderen en het verenigingsleven in afgebeeld zouden worden. Het resultaat is samen met de dorpsbewoners en Graffiti Platform Leeuwarden ontworpen en gemaakt. De inwoners moesten letterlijk zelf met de spuitbus aan de slag en het resultaat gaat straks deel uitmaken van een kunstroute. We zijn als dorp trots op het samen realiseren van dit soort projecten. Ook het organiseren van de doortocht van de Struuntocht is een voorbeeld van een mooie samenwerking van verenigingen en individuen.’
Ik wandel weer verder en moet even wachten voor de brug over het van Starkenborgkanaal, maar kom daarna al snel bij de provinciegrens, waar over een maandje een grenspost gepasseerd moet worden. Nadat ze een stempel hebben ontvangen, kunnen de wandelaars verder richting Het Dorp en Het Honderd. De brug van Eibersburen is al snel weer in het zicht, maar dat betekent echt nog niet dat we vlak bij de finish zijn.
In de aflevering van volgende week, maken ik de route af en kijk ik vooral ook naar de vrijwilligers, die bezig zijn met de laatste loodjes in Lutjegast. Daar zal het weer druk zijn in veel garages, het dorpshuis en het finishterrein.
Over de schrijver: Geert Zijlstra woont in Pieterzijl en is geboren in Lutjegast. Ook dit jaar is hij samen met Niels Span spreekstalmeester bij de Abel Tasman Struuntocht. Hij ziej opgewonden en gespannen wandelaars vertrekken, die later die middag weer breed lachend -soms met een moeizame tred- het finishterrein oplopen. Ze hebben weer genoten van deze streek.
